Kombucha

Herbata z kombuczy od tysięcy lat była znana na Wschodzie, a w XVIII wieku przez Rosję dotarła do Europy i reszty świata. Nazwa jej pochodzi od dwóch japońskich słów:

kombu – oznaczającego brązową algę i cha – oznaczającego herbatę.

Kombucza wielokrotnie dowodziła swoich leczniczych właściwości. Zrobiona jest ze słodkiej herbaty z kulturami kombuczy (kolonii bakterii i drożdży). Bakterie i drożdże żyją w symbiozie, a fermentując herbatę tworzą napój z kombuczy. Niektórzy naukowcy twierdzą, że najlepsze efekty kombucza przynosi, gdy pijemy ją z zieloną herbatą. Kombucza w smaku przypomina sok jabłkowy lub lekkie wino, w zależności od czasu fermentacji i typu użytej herbaty. Można ją wytwarzać w domu, właściwie bez ponoszenia żadnych kosztów. Grzyb kombuczy i herbatę z pozostawia się w ciepłym miejscu na tydzień, by dokonał się proces fermentacji. Podczas tego procesu powstają inne kultury kombuczy, które możemy podarować znajomym, chcącym rozpocząć swoją własną uprawę kombuczy.

Kombucza znana jest ze swoich właściwości detoksykujących i wzmacniających układ odpornościowy. Na Wschodzie znana jest jako „eliksir długiego życia”. Przez wiele osób kombucza jest uważana za panaceum na wszystkie choroby. Wynika to z przekonania, że organizm, który jest w stanie równowagi wewnętrznej, potrafi sam się leczyć. Regularne picie kombuczy powoduje oczyszczenie organizmu z toksyn, wzmocnienie systemu immunologicznego i ogólne usprawnienie działania narządów wewnętrznych. W ten sposób przywracamy naturalną równowagę organizmu, który wówczas uruchamia procesy samo uzdrawiania. Potwierdzają to osoby mające problemy z wysokim ciśnieniem, układem trawienia, artretyzmem, nowotworem, wysokim cholesterolem, którym lekarze nie potrafili pomóc.

Kiedy kilka lat temu media często mówiły o właściwościach kombuczy, wiele osób rozpoczęło własne uprawy w domach. Jednak wiele poddało się, gdy rezultaty nie były widoczne tak szybko, jak się tego spodziewali. Kombuczę należy uprawiać, mając o niej możliwie jak najwięcej informacji i należy wiedzieć, po co się to robi. Na przykład niewiele osób wie, że kombucza świetnie nadaje się na kompresy albo jako dodatek do kąpieli do leczenie różnego rodzaju owrzodzeń, albo grzybicy paznokci.

Działanie kombuczy:

Kombucza reguluje i usprawnia proces metabolizmu poprzez skoordynowanie pracy narządów wewnętrznych. Ma właściwości probiotyczne (rozwija zdrową florę bakteryjną w jelitach), adaptacyjne (przywraca równowagę organizmu). W myśl starego przysłowia: „Zdrowe jelita to zdrowe ciało”, kwasowość w jelitach ma kluczowe znaczenie dla sprawnego funkcjonowania całego ciała.

Bakterie występujące w jelitach możemy podzielić na 2 rodzaje:

mniej kwasotwórcze bacteroides (beztlenowce), które są odpowiedzialne za rozpad substancji w okrężnicy. Problemy żołądkowe u starszych powstają w wyniku niskiej produkcji kwasu chlorowodorowego w żołądku, wtedy jest więcej miejsca dla rozwoju grzybów i pasożytów. Dieta bogata w tłuszcze i białka sprzyja rozwojowi bacteroides.

Bardziej kwaśny rodzaj bakterii – bifidobacteria, są korzystniejsze, gdyż produkują organiczne kwasy: octowy, mleczny i foliowy, które odpowiadają za zwiększenie kwasowości w jelitach i przeciwdziałają rozwojowi czynników chorobotwórczych. Bifidobacteria występują w diecie bogatej w węglowodany, błonnik, a także w napoju z kombuczy.

W kombuczy występują kwasy organiczne, witaminy, enzymy, które nadają jej dużą wartość zdrowotną. Zawiera witaminy z grupy B: B1, B2, B6 i B12, które zaopatrują ciało w energię, rozkładają tłuszcze, białka i które są ważne dla prawidłowego funkcjonowania układu nerwowego. Występuje w niej także witamina C, która wpływa na procesy oczyszczania organizmu i wspomaga działanie układu immunologicznego.

Probiotyczne kwasy organiczne:

W kombuczy występują 2 kwasy organiczne, które zwiększają aktywność bifidobacteria i przywracają zdrową równowagę bacteroides:

• kwas mleczny – odpowiada za procesy trawienia i pracę wątroby. Nie występuje w tkankach u osób z nowotworami,
• kwas octowy – hamuje rozwój chorobotwórczych bakterii.

Do innych cennych kwasów organicznych produkowanych przez kombuczę należą:

1. kwas glukuronowy – normalnie produkowany przez wątrobę, ma właściwości detoksykujące,
2. kwas cytrynowy,
3. kwas szczawiowy – stymuluje energię międzykomórkową, ma właściwości ochronne,
4. kwas jabłkowy – pomaga wątrobie w oczyszczaniu organizmu,
5. kwas glukonowy,
6. kwas masłowy – chroni ściany komórkowe, wraz z kwasem glukonowym wzmacnia ściany jelita,
7. kwasy nukleinowe – RNA, DNA.

Kwas glukoronowy, który powstaje w procesie utleniania glukozy, należy do najcenniejszych składników kombuczy. Oczyszcza organizm z toksyn pochodzących z zanieczyszczonego środowiska: pestycydów, herbicydów, spalin itd.

Aminokwasy, które są częściami składowymi białek, produkują ważne enzymy jak np. glutation – silny antyutleniacz, chroniący organizm przed szkodliwym działaniem alkoholu i skutkami zanieczyszczenia powietrza.

Cukier, drożdże i herbata

Kiedy kombucza jest prawidłowo wytwarzana, cukier w całości jest adaptowany przez kwasy organiczne podczas procesu fermentacji, dlatego też kombucza może być spożywana przez diabetyków i chorujących na candidę. Ponadto drożdże występujące w kombuczy nie stymulują rozwoju drożdży candida, jako że są to drożdże innego rodzaju., wręcz przeciwnie, chorzy odczuwali ulgę po wypiciu kombuczy. Czarna lub zielona herbata używana jest, jako odżywka dla kultury kombuczy. Jednak ze względu na lepszy wpływ zielonej herbaty na nasze zdrowie zaleca się używanie właśnie zielonej herbaty.

Jedną z najważniejszych funkcji kombuczy jest przywracanie równowagi procesom metabolizmu.

Ludzki metabolizm zależy od kwasowo-zasadowej równowagi, która bezpośrednio zależy od naszej diety, środowiska, w którym żyjemy i naszego stanu emocjonalnego. Nasze ciało utrzymuje wszystkie organy na podobnym poziomie pH. Na przykład pH komórek może zostać zaburzone przez toksyny, które czynią środowisko bardziej kwaśnym. Ciało pozbywa się toksycznych kwasów różnymi sposobami – na przykład za pomocą oddychania. Dlatego też głębokie wdechy i wydechy są lecznicze – wpływają na zwiększenie zasadowości krwi. Innym sposobem jest wypłukanie toksyn. A kombucza stymuluje usuwanie z naszego organizmu toksyn przez nerki.

Wątroba jest niezbędna do życia. Ma zdolność regeneracji i pełni szereg ważnych funkcji w naszym organizmie: pomaga w trawieniu, magazynuje ważne witaminy i minerały, bierze udział trawieniu białek, tłuszczów i węglowodanów, odzyskuje czerwone krwinki, usuwa toksyny. Kombucza natomiast wzmacnia wątrobę, pomaga w regulacji pH krwi, która, jeśli ma odczyn zasadowy, wówczas jest nieprzyjaznym środowiskiem dla chorobotwórczych bakterii.

Spożywanie kombuczy należy rozpocząć od małych dawek – 1/8 – 3/8 litra dziennie. Początkowo mogą się pojawić efekty uboczne jak np. nudności, bóle głowy, biegunka, zmęczenie, co będzie wynikiem odtruwania naszego organizmu. Wówczas należy pić duże ilości wody. Po ustąpieniu tych objawów (zwykle po tygodniu) można stopniowo zwiększać dawkę do 150 ml 3 razy dziennie.

Dotychczas na światowym rynku można znaleźć około 300 tytułów, w których działanie kombuczy poddano gruntownej analizie. Badania prowadzono głównie w Rosji i Niemczech przez cały XX wiek. Dzięki tym badaniom rozwinięto terapię przeciwnowotworową opartą właśnie na kombuczy. W Polsce dzięki wysiłkom wydawnictwa „Poligraf” z Wrocławia pojawiła się książka Haralda Tietze pod tytułem „Kombucza – cudowny grzyb”, która kompleksowo analizuje wpływ kombuczy na ludzkie zdrowie.

Najprostszym sposobem produkcji domowego napoju z herbaty i kombuczy jest fermentacja kontynuowana (ciągła). Potrzebny jest do tego duży pojemnik (o pojemności np. 20 l), najlepiej z kranikiem. Do rozpoczęcia fermentacji potrzebne jest co najmniej 10% poprzedniego wywaru, który uzupełniamy herbatą, cukrem i wodą. Następnie należy dodać kulturę grzyba. Naczynie powinno stać w ciepłym miejscu. Napój może być gotowy już po około 6-10 dniach, gdy w smaku będzie przypominał jabłecznik.

Jeśli grzyb jest fermentowany prawidłowo, to może przeżyć kilka miesięcy (w fermentacji ciągłej), ponieważ na jego powierzchni ciągle tworzą się nowe warstwy. Gotowy napój powinien być przechowywany w lodówce lub w chłodnym pomieszczeniu. Butelki nie powinny być pełne, ponieważ grozi to ich rozsadzeniem.

Jeśli chcemy przechować grzyb przez dłuższy czas, nie poddając go fermentacji, można zrobić to na dwa sposoby. Pierwszym z nich jest przechowanie grzyba w jego własnym wywarze, w lodówce, przy czym należy pamiętać o zapewnieniu mu dostępu powietrza (pojemnik powinien być napełniony napojem tylko do połowy). Kombucza może być również suszona, najlepiej w temperaturze 33ºC, przy czym należy uważać, aby temperatura nie była wyższa, gdyż grozi to zniszczeniem grzyba.

Zainteresowanych własnoręcznym zrobieniem kombuczy informujemy, iż jej kultura dostępna jest w naszym Ośrodku za darmo.